ਆਇਐ ਹਨ੍ਹੇਰਾ ਸਾਹਮਣੇ, ਜਦ ਵੀ ਤਲਾਸ਼ ਵਿੱਚ
ਬਲ ਕੇ ਮੈਂ ਜੁਗਨੂੰ ਹੋ ਗਈ , ਉੱਡੀ ਆਕਾਸ਼ ਵਿੱਚ
ਨਜ਼ਰਾਂ 'ਚ, ਹੋਂਠਾਂ ਵਿੱਚ , ਮੇਰੇ ਹਰ ਸੁਆਸ ਵਿੱਚ
ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੈ ਉਹਦੀ ਚਾਸ਼ਨੀ , ਮੇਰੀ ਮਿਠਾਸ ਵਿੱਚ
ਉਹਦੀ ਨਜ਼ਰ ਜੇ ਆਏ, ਤਾਂ ਵਾਪਿਸ ਨਾ ਜਾ ਸਕੇ
ਸਖੀਓ!ਮੈਂ ਕੀ ਕੀ ਜੜ ਲਵਾਂ ਆਪਣੇ ਲਿਬਾਸ ਵਿੱਚ
ਨਦੀਆਂ ਨੂੰ ਡੀਕਿਐ , ਕਦੀ ਰੇਤੇ ਨੂੰ ਚੂਸਿਐ
ਆਏ ਨੇ ਉਹ ਮੁਕਾਮ ਵੀ ਮੇਰੀ ਪਿਆਸ ਵਿੱਚ
ਮੈਂ ਉਹਦੀ ਬੰਸਰੀ ਦਿਆਂ ਪੋਰਾਂ 'ਚ ਲੁਕ ਗਈ
ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਭਾਲਦਾ ਰਿਹਾ ,ਗੋਕਲ ਦੀ ਰਾਸ ਵਿੱਚ
ਸ਼ਾਇਰ ਬਣਨਗੇ, ਜਾਂ ਕਿਤੇ ਮਹਿਬੂਬ ਬਣਨਗੇ
ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਲੋਕ ਮਰ ਗਏ, ਮੌਸਮ ਉਦਾਸ ਵਿੱਚ
ਰਾਤੀਂ ਤੁਸੀਂ ਝੂਮੇ ਸੀ, ਜਿਸ ਛਣਕਾਰ ਨੂੰ ਸੁਣਕੇ
ਛਣਕੇ ਸੀ ਉਹ ਅੱਥਰੂ ਮੇਰੇ, ਕੱਚ ਦੇ ਗਲਾਸ ਵਿੱਚ
ਮਰਾਂ ਤਾਂ ਇਓਂ ਮਰਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਫਲਾਂ ਦਾ ਬਾਗ ਲੱਗੇ
ਜਲਾਂ ਤਾਂ ਇਓਂ ਜਲਾਂ ਮੇਰਾ ਸਿਵਾ ਚਿਰਾਗ ਲੱਗੇਧਰਾਂ ਇਓਂ ਸਰਗ਼ਮਾਂ , ਹਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਦੇ ਹੋਂਠਾਂ 'ਤੇਕਿ ਮੇਰਾ ਮਰਸੀਆ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਰਾਗ ਲੱਗੇਜੇ ਮੁਕਤੀ ਦੇਣੀ ਨਹੀਂ , ਫਿਰ ਏਨਾ ਤਾਂ ਵਰਦਾਨ ਦੇ
ਆਉਣ ਦਾ ਚਾਅ ਚੜ੍ਹੇ, ਨਾ ,ਜਾਣ ਦਾ ਵਰਾਗ ਲੱਗੇਜਿਹਨੇ ਤਕਦੀਰ ਨਹੀਂ ਤਦਬੀਰ ਬੰਨੀ੍ ਚੁੰਨੀ ਵਿੱਚ
ਭਲਾ ! ਉਹਦਾ ਕੀ ਬੰਨੇ ਬੋਲਦਾ ਫਿਰ ਕਾਗ ਲੱਗੇ ?ਮੇਰੇ ਹਰ ਹੰਝੂ ਨੂੰ ਪਲਕਾਂ ਨਾ' ਪੂੰਝਿਆ ਜਿਸਨੇ
ਕਦੀ ਉਹ ਰੱਬ ਲੱਗੇ ਮੈਨੂੰ , ਕਦੀ ਸੁਹਾਗ ਲੱਗੇਤੇਰਾ ਨਾਂ ਲੈ ਕੇ ਮੈਂ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਅਰਘ ਦੇਣਾ ਹੈ
ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਚੰਦ ਤਾਂ ਅੰਬਰ 'ਤੇ ਗੋਰਾ ਦਾਗ ਲੱਗੇ
ਗ਼ਜ਼ਲ ਦੀ ਤਲੀ 'ਤੇ ਟਿਕਣੇ ਨੇ ਪੇੜੇ ਮੱਖਣ ਦੇ
ਹੁਨਰ ਦੇ ਦੁੱਧ ਨੂੰ ਜੇ ਹੰਝੂਆਂ ਦਾ ਜਾਗ ਲੱਗੇ
ਤੜਪਦਾ ਹੈ ਕੁਆਰਾ ਖ਼ਾਬ ਕੋਈ ਆਂਦਰਾਂ ਹੇਠਾਂ
ਜਗਦਾ ਧਰ ਗਿਆ ਹੈ ਦੀਪ ਕੋਈ ਪਾਣੀਆਂ ਹੇਠਾਂ
ਉਹ ਸੁਫ਼ਨੇ ਵਿੱਚ ਮਿਲ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ਸਾਰੇ ਟੱਪ ਕੇ ਪਹਿਰੇ
ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦਿਸਣ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਸੁੱਤੇ ਚਾਦਰਾਂ ਹੇਠਾਂ
ਘੁੰਗਰੂ ਤਾਂ ਅਦਾਕਾਰੀ ਨੇ ਕਰਦੇ ਥਰਥਰਾਵਣ ਦੀ
ਛਣਕਦੇ ਨੇ ਸਦਾ ਹੀ ਜ਼ਖਮ ਕੋਈ ਝਾਂਜਰਾਂ ਹੇਠਾਂ
ਹੁਨਰ ਨਿੱਘ ਦੇਣ ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਧੁੱਪਾਂ ਨੂੰ ਮੁਹੱਬਤ ਨੇ
ਬਲਦੀ ਹੈ ਖ਼ਤਾਂ ਦੀ ਪੰਡ ਕੋਈ ਸੂਰਜਾਂ ਹੇਠਾਂ
ਥਲਾਂ ਨੇ ਸੋਕ ਲਏ ਜਿਸਮਾਂ 'ਚੋਂ ਭਾਵੇਂ ਆਖਰੀ ਪਾਣੀ
ਵਗਦੀ ਹੈ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਕੂਲ੍ਹ ਕੋਈ ਪੱਥਰਾਂ ਹੇਠਾਂ
ਮੈਂ ਜੋਗਣ ਹੋ ਕੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਲਾ ਫੜ ਲਈ ਭਾਵੇਂ
ਤੇਰਾ ਹੀ ਨਾਮ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਮਣਕਿਆਂ ਹੇਠਾਂ
ਹੱਸਦਾ ਹੈ ਜਿਗਰ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਤੱਤੀ ਤਵੀ ਉਤੇ
ਰੋਂਦੀ ਹੈ ਸਿਰਾਂ ਦੀ ਭੀੜ ਕੋਈ ਛਤਰੀਆਂ ਹੇਠਾਂ।
ਨਾ ਬਹੁਤੀ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਕਰਨਾ, ਨਾ ਬਹੁਤੀ ਦੋਸਤੀ ਕਰਨਾ
ਕਦੀ ਜੇ ਹੋ ਸਕੇ ਤਾਂ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਕਰਨਾ
ਬੜੇ ਡੂੰਘੇ ਤਲਾਅ ਨੇ, ਅਕਸ ਉੱਤੋਂ ਹੀ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਨੇ
ਨਾ ਲਹਿਣਾ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਦੇ, ਨਾ ਏਦਾਂ ਖੁਦਕਸ਼ੀ ਕਰਨਾ
ਪਤਾ ਕੀ ਹੈ? ਕਦੋਂ ਪਰਦੇਸ ਵਿੱਚ ਵਤਨਾਂ ਦੀ ਤੇਹ ਲੱਗੇ
ਖੂਹੀ ਪਿੰਡ ਦੀ ਕੋਲੇ , ਰਾਤ ਨੂੰ ਰੌਸ਼ਨੀ ਕਰਨਾ
ਜਦੋਂ ਕਰਨਾ ਪਵਿੱਤਰ ਜਜ਼ਬਿਆਂ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਕਰਨਾ
ਅੱਖਾਂ ਸ਼ਬਨਮੀ ਰੱਖਣਾ ਤੇ ਨਜ਼ਰਾਂ ਸ਼ਰਬਤੀ ਕਰਨਾ
ਮਿਲੇਗਾ ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ? ਪੂਜ ਕੇ ਪੱਥਰਾਂ ਨੂੰ, ਮੜ੍ਹੀਆਂ ਨੂੰ ?
ਜੇ ਕਰਨਾ ਤਾਂ ਬਲੌਰੀ ਅੱਖੀਆਂ ਦੀ ਆਰਤੀ ਕਰਨਾ
ਨਾ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰੋਂ ਅਹਿਸਾਸ ਦੀ ਰੰਗਤ ਉਡਾ ਲੈਣਾ
ਉਡੀਕਾਂ ਸੁਰਮਈ ਰੱਖਣਾ, ਬਰੂਹਾਂ ਕਿਰਮਚੀ ਕਰਨਾ
ਨਾ ਭਰਨਾ ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਮਰਾਂ ਦੇ ਕਟੋਰੇ ਨੂੰ
ਕਿਸੇ ਸੂਹੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕਾਨ ਦੀ ਖੇਤੀ ਹਰੀ ਕਰਨਾ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਮਝ ਕੇ ਪੱਥਰ, ਨਾ ਐਵੇਂ ਵਿਲਕਦੇ ਰਹਿਣਾ
ਘੜਨਾ ਮੂਰਤੀ ਕੋਈ , ਕੋਈ ਕਾਰੀਗਰੀ ਕਰਨਾ ।
